değişimler

ece artık büyüyor. hayır yürümeye başlamadı ama üzerindeki yeleği tutup çekiştirebiliyor ve evet bu benim için büyümesi demek !

canım kızım sen böyle bebeksin ya diğer bütün çocuklar çoook büyük geliyor. sen de bir an önce büyü istiyorum. fakat bir yandan da geçirdiğimiz zamanları,senin tatlı yüzünün halini unutmayayım diye uzun uzun sana bakıyorum, görüntüyü zihnime mıhlıyorum. ilk ayını sanki benimle yaşamamışsın gibi. sana o zaman yeterince bakmamışım gibi. o üç buçuk kiloluk bebek halin uçup gitmiş bile.
annelik demek böyle birşey olacak: karışıks. 3 aylık bebeğinin eski halini özlemek ? evet o minicik halini bilemedim gibi hissediyorum şu anda.

şimdi ise bazen seni tutup bir kokluyorum ... ohh, o kokuyu kaydediyorum hemen. çünkü benim tatlı kızım , sen kollarımda mini mini bir bebeksin, bu halin kazınsın istiyorum içime.

neyse, bu kadar duygusallığa girmeyeyim. çünkü zaten anlatmak güç. ececim şu sıra ayaklarını havaya kaldırıp hoop poposunu yana çeviriveriyor, bir bakmışız sağa bir bakmışız sola doğru dönmüş. bir de elleriyle yeleğini ya da battaniyesini tutup ağzına götürüyor.
bu dönme işi beni çok mutlu etti nedense. galiba insan bebeğinin bir bitki gibi kaldığı yerde durmasından çok hareket edebiliyor olmasına seviniyor. he bu hareket hali bir kaç ay sonra mutluluğumu nasıl etkiler bilemiyorum tabi :) ama benim kızım dünyanın en uslu çocuğu olacağı için beni o anlamda hiç üzmeyecek, hiç koştur koştur beni peşinden sürüklemeyecek,

değil mi kızım ? :)