diş diş diş !

ece nin dişi çıktı ! alt sol dişi. jilet gibi, öyle tatlı ki !

ama bu bize nasıl döndü ? iki gecedir uyuttuğumuz bebek çıt pıt uyanıyor. uyurkrn bırakıyoruz usulca, gerek babası gerek ben. iki dakika sonra ağlayıp dönmeye başlıyor ve kendisi de tekrar uykuya dalmıyor. yani diş çıkarırkenki huzursuzluk hali kendini gösterdi.

neyse olsun da bu kadar olsun.

yeni dönem

artık ece tam 5,5 aylık. çok çok tatlı bir kız oldu şimdiden :)

annesi de çok tatlı, çok sevimli. ( duy da inanma cümlesi ) kilolu ve sempatik ifadesinin tam karşılığı şeklindeyim şu an. ama artık bu değişecek inşallah. çünkü bugün bir diyetisyene başvurdum artık. burada da yazmaya karar verdim. böyle yaparak vazgeçip kendimi yarı yolda bırakma ihtimalimi düşürmek istiyorum.

eski halime dönersem normal kilolu olacakmışım. ilk hedef bu. yani tam 10 kilo vermem lazım. ideal kiloma da 15 kilo var. bu da ikinci hedef. hele bir ilki gerçekleşsin zil takacağım !

gelişmeleri yazıyor olacağım. dilerim mutlu yazılar olur hep.

menüsküs, minisküs, mönüsküs. lütfen bana küs !

efendim doğrusu menisküs. biliyorum zira tanıştık.

ece nin doğumundan bir iki ay sonra sağ dizim ağrımaya başlamıştı. ben tabi ki ilk başlarda dikkate almadım sonra canım yanınca ağrı kesici krem sürüp bandajladım. bu sırada da gücümü hep sol dizimden aldım. öyle olunca sol dizim de ağlamayana memem yok diyerek kendini ağrılara verdi.

ikisinin birden ağrımasına dayanamayan ben de 10 gün kadar önce doktora gitim. mr çektirmemi istedi, çektirdim veee sonuç iki dizimde de menisküs dejenerasyonu çıktı. şimdi bir diklofenak ağrı kesici ve bir merhem kullanıyorum, faydasını da gördüm.

bu duruma gelmenin sebebini ben sadece kiloya bağlamıştım ki doktor bey şöyle bir açıklama yaptı : 'hamilelik ve doğum kaın vücudu için zorlu süreçlerdir ve bazen bazı problemleri ortaya çıkarabilirler. örneğin bir masada bir çatlak vardır ama görmezsiniz, üzerine büyük bir yük koyduğunuzda çatlak büyür, farkedersiniz. ' kilo da tabi yine istenmeyen durum.

ece yi slinge koyup merdivenleri inmek cidden canımı acıtıyordu, birkaç gündür daha iyiyim. üç hafta sonra tekrar bir kontrolümüz olacak, bakalım hayırlısı...

kış geldiiiii




allah'ım, sen evsizlere, dışarıda çalışanlara, evde de olsa çocukları üşüyen insanlara yardım et.
diyerek başlamak istedim çünkü ben kışı seviyorum! giyinirsin, kaloriferi, sobayı artık hangisini kullanıyorsan yakarsın, oooh mis gibi ısınırsın. peki ya yazın öyle mi ?! kafayı kırdım çıplak gezeceğim desen bile kar etmez sıcaklar oldu bu sene. ve maalesef tam da benim doğum yaptığım günlerde.

çok çok zor günler geçirdik dolayısıyla ece ve annemle. evimiz tam olarak öğlen güneşi alıyor. öğlen iki de güneş bir vurmaya başlıyordu, 19:30 a kadar 'pişiyorduk'. pişiyorduk u tam kelime anlamıyla kullandığımı belirtmek isterim. derecemiz 31-32 yi gösteriyordu evin içinde. klima ise sıcaklar hemen bitmeden önce, ramazanın sonunda takıldı evimize. daha önce yok çarpar, yok bebek küçük, yok alerji yapar diye istemedim, hatta tutturdum diyebilirim. biraz cahillik galiba. çocuğa daha çok zarar verdiğimi sonra anladım. zaten en son ben bir gün sıcaktan ağladım, bildiğiniz gözyaşlarıyla, klima da öyle geldi.

havalar hafif serinleyip salonda eceyle camlar kapalı, üstümüzde normal insan kıyafetleri ile ilk oturduğumuz gün hissettiğim mutluluğu anlatamam. daha önce bu evde oturmuyor muydun diye düşünenlere : 1- işte olduğumuz için günü hiç evde geçirmiyorduk. 2- salonda oturmuyorduk. 3- havalar hiç bu seneki kadar sıcak olmamıştı geçmişte !

şimdi kış kendini iyice hissettiriyor  ve ben mutluyum. zaten kapalı puslu havaları severim. acaba yaz çocukları yazı sevmiyor mu yoksa ben miyim değişik hisseden ?

5 aylık

ece kuşu beş aylık oldu ve bu ay 350 gr almış.
hani ek gıda ? hani anne sütüne devam ?

doktorumuz ek gıdaya geçtiğimiz şu zamanlarda bu kadar kilo almasının normal olduğunu söyledi ve endişeli bakışlarıma cevaben ' çocuğun kilosu gayet normal. kilo alma büyüme göstergesi değildir, çocuğun boyunun uzaması, baş çevresi büyümesini gösterir ' dedi ve ece nin boyunun bu ay 3 cm uzadığını söyledi beğenerek.

ilk ara öğünümüzü meyve suyu yerine meyve püresi olarak değiştirebilir miyim diye sordum, olur dedi. muz vermeye başlayacağım. ben kendimce buna çok sevindim, kendim sevdiğim için belki. çorbasına da artık mevsim sebzelerinden ekleyebileceğimi söyledi. onun dışında aynen devam.

durum bu. 350 gr !
:)

yeni yerler keşfetmek (!)

ece kızım epey bir zamandır dönmeye başlamıştı. fakat artık yaptığına dönmek diyemiyorum. dolanıyor !

doktorumuz 3 aylık kontrolünde bu çalışmalar çok sevimli ama ilk düşmeler de bu zamanlara denk gelebilir çok dikkat edin demişti. öyle yapmaya çalışıyoruz. inşallah hiç düşmez ece yatağından, koltuklardan falan. ayaklanınca engellenemeyecek bir şey ama bu kadar minikken olmasın.

ben evin içinde dolanırken yani onun yanında olmadığım zamanlarda en güvenli yer yatağı. -idi. :) yani yine öyle ama sürekli de gidip kontrol etmem ya da kamerasını yanımdan ayırmamam gerekiyor artık. çünkü benim kızım yatağının içinde fırdolay dönüyor ! bazen ya yüzünü yorganına gömüyor ve kolunu yatağın kenarına geldiği için kurtaramıyor ya da köşelere gidip başını oraya sokuyor. ama bence en tehlikelisi geçen gün yukarıda gördüğünüz gibi yaşandı. tombik yastğının köşesine gitmiş ve orda kalakalmıştı. sesi nasıl derinden geliyor diye ben de koşarak gittim, pıt hemen fotoğrafladım çünkü çok da komikti görüntü. hareket etmek için poposunu yukarı yukarı kaldırmaya çalışıyordu kuzum benim.

anlaşılacağı gibi kızım çok maceraperest. uzun ve zorlu yollar gözünü korkutmuyor ! misal başka bir örnek :

nasıl bir sevgi...

sabahları ece ile uyanıyoruz. ben onu kendi odama alıyorum. biraz keyif yapıyoruz. sonra emiyor, altını değiştiriyorum ve ben toparlanma, kahvaltı vs. sebeplerden yanından ayrılıyorum. normalde birkaç dakika sonra mızıldanmaya başlayabiliyor. kendi odasına geçiyor, oyuncaklarına bakınarak eğleniyor.

fakat iki sabahtır benim yatağımda uyuyakalıyor tekrar. sebebi burnu hala tıkalı gibi sabah normalden daha erken uyanması. bu sabah yanına gittim. uyumak üzereydi. gözlerini hafif açıp bana o aralıktan bir baktı, çokkkk tatlı bir şekilde gülümsedi. sanki ' annecim çok tatlı bir uyku bastırdı, biraz kestireceğim ' der gibi baktı bana.

o daldı, ben yanına yattım. allah tan korkmasam hop onu kucağıma alıp sımsıkı sarılacaktım, uykusunda bebeğim nasıl korkardı. kıyamıyor insan tabi.sadece ellerini koklayıp öptüm. ama içimden, sanki göğsümden bir şey akıyor ona doğru, her an ece ye sarılmak istiyorum. insan ne kadar aciz diye düşündüm. bu sevgi ile başetmeyi öğrenmek lazım. şu andaki duygu yoğunluğunda yaşasaydı tüm anneler hiç birimiz normal hayatımızı yaşayamaz olurduk çünkü. hepimiz annelerimize bağlı yaşıyor olurduk. herhalde evlada alıştıkça, o büyüdükçe bu sevgi dizginleniyor, başka paylaşımlara kayılıyor. şimdi sadece bize bakıp gülümseyen bebeğimiz bizimle konuşmaya başlayacak mesela. sevgiden alınana haz onun bıcırık kelimelerine kayacak.

yoksa diyorum ya bu sevgi yoğunluğu ile yaşamak bir hayat boyu mümkün değil.
meleğim, fiziki olarak değilse bile kalbim sana hep sarılmış olarak yaşayacak hayatım boyunca, seni çok seviyorum gülyüzüm...